ΥΠΟΜΟΝΗ …

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Συνάδελφοι με ευαίσθητα στομάχια, παρακαλούνται θερμά να αποφύγουν την ανάγνωση του παρακάτω κειμένου:

Εδώ και ένα χρόνο τώρα οι εργαζόμενοι του ΚΑΠΕ καλούμαστε να κάνουμε ακριβώς αυτό: υπομονή. Το ΚΕΛΥΦΟΣ θα άλλαζε την ποιότητα της εργασιακής ζωής μας και η αλήθεια είναι ότι αυτό και έκανε.

Υπομονή λοιπόν :

Να μαζέψουμε τα γραφεία μας, να ξαναστήσουμε τα γραφεία μας, να καθαρίσουμε τα γραφεία μας, βρέχει να σφουγγαρίσουμε!, βάφουνε να υποχρεωνόμαστε να μυρίζουμε την κάθε λογής «οικολογική» μπογιά επί μέρες και μέρες για να μην πω βδομάδες, να δουλεύουμε χωρίς περσίδες - Ιούλιο μήνα - χωρίς τέντες, απολυμαίνουνε και να κάνουμε σλάλομ για να μην πετύχουμε τις κατσαρίδες! και το κερασάκι στην τούρτα: τα ποντίκια!

Το τελευταίο καιρό όλο και συχνότερα συναντάται αυτή η ξεχωριστή λεπτή ευωδιά που μας συντροφεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας κάνοντας την εργασία μας τόσο μα τόσο ευχάριστη (?) ενδιαφέρουσα (θα ξεράσω τώρα ή μήπως αργότερα?) … αν δείτε συναδέλφους να γκρεμοτσακίζονται να ανέβουνε τη σκάλα, όχι δεν πρόκειται για άσκηση, την αηδία τους προσπαθούν να περιορίσουν!

 Φιλόζωη είμαι, αλλά πρέπει να ανέχομαι ψόφια και μη τρωκτικά, με τα περιττώματα τους, μέσα στον χώρο που ζω σχεδόν τη μισή ζωή μου;

Και εν πάση περιπτώσει να δεχτώ ότι ζούμε στη φύση και ότι και ποντίκια και κατσαρίδες και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο θα δούμε, είναι δυνατόν όμως να μας παίρνει πέντε μέρες να αντιδράσουμε στην ύπαρξη ενός ψόφιου ποντικιού; Είναι δυνατόν επί τέσσερις ημέρες να μην γίνεται τίποτα, να μπαίνουνε μύγες – μεγέθους ελέφαντα! – και να μαζεύονται στο ταβάνι και κατόπιν όπου σταθούν και όπου βρεθούν (στο καφέ σας, στο φαγητό σας και μετά καλή σας όρεξη!)? Γιατί μήπως είναι δυνατόν ΣΚΟΥΛΙΚΙΑ (αυτά του ποντικιού …) ΖΩΝΤΑΝΑ (!!!!) να έρπουν στο πάτωμα και να υπάρχουν επί δύο ημέρες στην είσοδο του ΚΑΠΕ και ΝΑ ΤΑ ΠΑΤΑΜΕ (!!!!)?

Το ζήτημα της υγείας όλων μας δεν θα μπω καθόλου στον κόπο να το θίξω, νομίζω ότι είναι αυτονόητο και δεν χρειάζεται ανάλυση.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο να γράψω, και πού αλλού να παραπονεθώ. Από ώμους παρηγοριάς πάντως όχι σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να παραπονεθώ. Όλοι είναι στο πλευρό μου και μου συμπαραστέκονται. Υπομονή λοιπόν, μέχρι τα επόμενα!

Πολύ καλή μας ημέρα!

Επιστολή συναδέλφου μας προς το ΣΕΚΑΠΕ